Venerdejə Sandə Venerdì Santo

di Antonia Anna Pinna [1]

la ə capovolta va pronunciata a malapena

Venerdejə Sandə

Cumma pozzə camenà angora dərittə!
Nen vedə chiù la veja o Patreternə.
Oramajə tuttə mə vùssa alla mortə.
Spoutə, strillə e biestemə
Solə chestə mə dìcənə.
Niendə də mejə è degnàtə de rəspiettə.
Cocchedunə mə rəchenoscə forzə dai bendejetə?
Fùrurə j lacremə s’ ammischianə allə sanguə mejə
Nə fannə nə calecə da dà allə Re.
Ogni preta sə culora quandə passə
J lə Golgota è angora lundanə.
Tu m’espiettə, Patre mejə,
i jejə nen vedə l’ora də rencuntrartə
Chə la vesta pulita e l’anema ‘n pace.

 

Venerdì Santo

Come camminare ancora dritti 
non vedo più la via o Signore
ormai tutto mi spinge alla morte
sputi urla e bestemmie
solo questo mi rivolgono.
Nulla di me è degnato di rispetto.
Qualcuno mi distingue forse dai banditi?
Furore e lacrime si mescolano al mio sangue 
ne fanno un calice da offrire al Re.
Ogni pietra si colora al mio passaggio
e il Golgota è ancora lontano
tu mi attendi Padre
e io bramo di incontrarti di nuovo
con le vesti pulite e l’anima in pace.

 

________________________________
[1] Antonia Anna Pinna, Abruzzese di Villalago (AQ), lavora in Banca d’Italia. Ama la scrittura e, in particolare, la poesia che nasce dal suo profondo amore per ogni forma di vita, dal suo essere donna, madre e moglie.

Copyright Altosannio Magazine
Editing: Enzo C. Delli Quadri