L’Anəma Maja – L’Anima Mia

di Antonio Gerardo Marinelli

L’Anəma Maja

Lə rundənella veula pə ll’aria
ngióima a quìstə ciəalə a prəmavòira.
Ru viende ha pəttéàtə rə pənziérə moja
svəsténnə tuttə rə sciure culuréatə də la terra maja.
Meue, davéndrə a na sacchétta, arrenda də fandasoja,
c’iajə misse pìurə rə scíurə sícchə armastə
e mə l’aje purteatə apprieàssə gné nu rəcueardə,
ch’addəvenda polvərə appàina sbàttə a ru pròimə rummeurə.
Ngióima a chésta mundàgna,
dòppə ch’aje salətueatə Agnéunə da Còllə Mənghéunə
e pròima de jójjə chə la sacchétta n’guallə,
c’iajjə annascosta l’Anəma Maja pə nə la perdərə
e p’artruuarla all’armənójje.

L’anima mia

La rondinella vola in alto
sopra questo cielo di primavera.
Il vento ha dipinto il miei pensieri
spogliando tutti i fiori colorati della terra mia.
Adesso, dentro un sacco, pieno di fantasia,
ho messo anche i fiori secchi rimasti
e li porto con me come ricordo,
che diventano polvere al primo urto al primo rumore.
In cima a questa montagna,
dopo che ho salutato Agnone da Colle Mingone,
e, prima di andarmene con il sacco addosso,
ho nascosto l’anima mia per non perderla
e per ritrovarla al ritorno.

Copyright: Altosannio Magazine
Editing: Enzo C. Delli Quadri